نماز خواندن برای خدا اما به یاد دنیا!!

یک روز مردی تصمیم گرفت به شکرانه سودی که در معامله ای بدست آورده و منفعت زیادی کسب کرده بود  به مسجد  برود و  نماز بخواند و شکر خدا را به جا آورد. . در هنگا می که مشغول نماز خواندن بود به یاد کفشها یش افتاد و با خود گفت: شاید تا من این نماز را بخوانم کفش هایم را دزد ببرد  ، پس تصمیم گرفت نماز را بشکند ، سپس کفش هایش را به پار چه ای پیچید و کنار خود گذاشت ، و دوباره مشغول نماز خواندن شد .اما پس از مدتی حس کرد نکند کسی کفشها یش را بردارد و او متوجه نشود ، پس درحین نماز خواندن کفش هایش را روبروی خود قرار داد که مطمئن شود کسی اورا بر نمی دارد. در حین  خواندن نماز مدام به فکر معامله و چگونه مصرف کردن سود معامله اش بود.  

بالاخره نماز خود را به اتمام رساند. ولی پس از اتمام نماز از کار خود پشیمان شد و حس کرد به جای اینکه با خواندن این نماز احساس سبکی و آرامش کند احساس سنگینی و ناراحتی  می کند. سپس با زبان حال روبه خدا کرد و گفت: خدایا من آمدم تا با تو گفتگو کنم و اظهار بندگی به در گاه تو را به جا آورم و شکر گذار نعمت های تو باشم ،  اما فکر من به جای توجه به در گاه تو پیش کفشهایم بود و در فکر چگونه خرج کردن سود و منفعت معامله ام بود.

و درآخر با خود گفت:
من نه تنها سود نکردم  بلکه در عوض باختم و ضرر کردم.
کاش کفش نمی داشتم و پا برهنه بودم اما می دانستم در حضور که هستم . و کاش این سود را نمی  بردم و در عوض با خدا معامله می کردم  تا سرمایه جاودانی را بدست آورم.

نتیجه:

هر وقت با خدا راز و نیاز می کنید به هیچ چیز جز خدا فکر نکنید .

هر عمل خوبی(حتی نماز خواندن) اگر درست انجام نشود موجب پشیما نی است.

و............

شما چه نتیجه ای می گیرید و نظر شما چیست؟

  به نام خداوند متعال